Begin december stel ik mezelf de vraag: ‘wat ga ik doen met de kerstkaarten’. Ga ik weer kaarten sturen of zal ik daarmee stoppen? De afgelopen jaren komen bij ons steeds minder kerstkaarten via de post binnen. Sommige mensen sturen een e-card of een kerstboodschap via de e-mail. Soms is het argument dat geld en papier bespaard wordt en dat het uitgespaarde bedrag aan een goed doel gegeven wordt. En sommige mensen sturen gewoon geen kerstgroeten (meer). PostNL verwacht dit jaar de helft minder kaarten te bezorgen dan tien jaar geleden, echter nog wel steeds 100 miljoen.
adreswijzigingen
Zelf houd ik van deze traditie. Ik probeer wel een bepaalde boodschap mee te geven in de vorm van een spreuk of een gedicht. Soms hoor ik maanden later dat iemand het gedichtje opgehangen heeft of bewaard. In het verleden kocht ik onze kaarten bij Amnesty International of Unicef zodat ik tegelijk een goed doel steunde. De laatste paar jaar hebben we een eigen foto af laten drukken met een gedicht erop en onze namen. Dat scheelt heel wat schrijfwerk. Alleen de enveloppen schrijf ik met de hand. Dan zit ik aan tafel met een stapeltje enveloppen voor me en blader door mijn adresboekje. Veel adressen zijn doorgestreept en veranderd in de loop der jaren en het valt me op dat er ook dit jaar weer diverse wijzigingen zijn door overlijden, scheiding, verhuizing of nichten en neven die op zichzelf zijn gaan wonen. Het stemt me wat weemoedig.
wie krijgt een kaartje?
Wie stuur ik een kaartje? Bij ons in de familie is het de gewoonte om elkaar het beste te wensen terwijl we elkaar gewoon Eerste of Tweede Kerstdag zien. Eigenlijk een beetje dubbelop dus. Vrienden en kennissen, collega’s, buren, allemaal krijgen ze onze wensen per post. Met een aantal mensen is het contact verwaterd, oude buren, studievrienden, ex-partners van familieleden. Hoe lang blijf je elkaar nog over en weer kaartjes sturen? Niet meer sturen kan als een provocatie opgevat worden. Elk jaar krijg ik ook altijd een paar kaartjes die me verrassen. Wat maakt dat diegene opeens dacht: laat ik Rita en haar gezin eens een kaartje sturen? Vervolgens sta ik voor de keuze om alsnog een kaartje terug te sturen of het bij ontvangen te laten.
kleine moeite groot plezier
Niet iedereen kan ik zomaar ‘prettige kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar’ wensen. Sommige mensen verdienen gezien hun situatie een persoonlijk bericht. Met aandacht zoek ik een kaart voor hen uit en schrijf daar iets voor hen op. Wat doe ik eigenlijk door alleen mijn eigen netwerk van kaarten te voorzien, vroeg ik me pas af. In het kerkblad van onze wijkgemeente staat deze week een lijst met meer dan dertig gemeenteleden die in instellingen verblijven. Eerst zat ik te kijken welke mensen ik kende en toen bedacht ik dat ik misschien beter de mensen kan schrijven die het nodig hebben. Ik heb dertig extra kaarten gekocht omdat ik niet weet wie veel of weinig mensen om zich heen heeft. Uit mijn vroegere werk in de TBS-kliniek weet ik dat het mensen in een instelling goed doet dat aan hen gedacht wordt, ook al kennen ze de afzender niet persoonlijk. PTT Post had ooit de slogan ‘een kaartje, kleine moeite, groot plezier’. Als de kerstkaarten bij mij op de deurmat vallen, voelt het of ik een paar kleine cadeautjes krijg. Dat kerstgevoel gun ik ook de mensen om mij heen.
Helemaal waar Rita, een kaartje, kleine moeite, groot plezier of oppepper of moed. Wat er ook van over komt, iets om blij mee te zijn.!
Wie schrijft die blijft. Deze spreuk kwam al lezend bij mij boven en al heeft hij waarschijnlijk niets met de opgeworpen vraag te maken vind ik hem toch wel passen bij mijn en onze gewoontes in de kaartjestijd. Samen met Letta proberen we altijd iets meer te leveren dan alleen maar de standaard kaartjes en tekst. Meestal Unicef kaarten (met vrolijke kinderen die verwijzen naar veel wijzer gedrag en een hoopvolle toekomst) en het schrijven van een tekst is een heel ceremonieel. Ik schrijf de tekst (vele kladjes gaan soms vooraf) en Letta schrijft die dan op alle kaarten omdat zij het mooiste handschrift heeft. Voor onze kinderen en nog enkele ‘bijzondere gevallen’ schrijven we een nog meer persoonlijke tekst. We bewaren de gebruikte teksten al jaren en ik blader daar vooraf dan nog even doorheen om inspiratie op te doen en om niet in herhaling te vallen. Dit hele ritueel helpt ons om over onze vrienden en naasten na te denken ze passeren zo een voor een in onze gedachten en op de schrijftafel. Het schrijven van kerstkaarten laten wij voorlopig nog niet los.
Helemaal mee eens Rita!!
Veel van je kaartjes hebben een speciaal plekje gekregen in mijn boekje met mooie teksten. En elk jaar ben ik benieuwd welke wens je er op schrijft. Jaren heb ik me uitgeleefd in het zelf creëren van iets moois, nu al weer jaren doe ik helemaal niets en elk jaar bedenk ik na de kerst dat dat jammer is …. ik heb nog een week. Wie weet. Je blog is in ieder geval inspirerend om wel weer aan de slag te gaan.
Hoi Rita, ik zal mij even voorstellen. De naam is W.J. Grootendorst roep naam Koos. Ik krijg van verschillende mensen met de naam Grootendorst een kaartje met kerst erg fijn. Voor hen heb ik namelijk hun stamboom uit gezocht, wat ik erg leuk vind. Ik wens jou en je familie een fijne kerst en goed 1917 toe.