Of ik nu wil of niet, ik ben de hele dag via mijn telefoon verbonden met het internet. Toen de mobiele telefoon, een Nokia, in mijn leven kwam, was het handig om te bellen of gebeld te worden. Nu de Smartphone er is, kan ik altijd en overal WhatsApps ontvangen, mails binnenhalen en op Facebook en Twitter. De hele dag door hoor ik verschillende piepjes die aangeven dat er iets nieuws te zien is op mijn telefoon.
In het programma Tegenlicht ‘What makes you click’ vertellen verschillende wetenschappers en designers hoe achter de schermen geprobeerd wordt om mij zo lang mogelijk op het internet te laten surfen. In jargon heet dat: ‘time spent’, bestede tijd. Elke app strijdt om mijn aandacht, het is de bedoeling dat ik de apps vaak gebruik en de sites bezoek, doorklik en doorklik, ook al heb ik in principe niets nodig.
wat ik echt wil
Tristan Harris, een Amerikaanse ontwerper, werkte eerst bij de advertentieafdeling van Google, nu is hij medeoprichter van een tegenbeweging: ‘Time well spent’, goed bestede tijd. Hij werpt de vraag op of dat surfen wel écht is waar we behoefte aan hebben. Het wordt een soort automatisme. Als een vriend vraagt om samen te gaan lunchen, klikt hij ‘als vanzelf’ sites met eettentjes aan en bekijkt de aanbiedingen en de foto’s. Hij zegt: ‘ik verlies uit het oog wat ik écht wil en dat is mijn vriend ontmoeten.’ Dat herken ik wel, na een tijdje surfen op internet denk ik soms: weet je wat, we zien wel waar we terecht komen. Er is een kloof tussen de doelen van de designers, mensen zo lang mogelijk vasthouden op de site, en onze persoonlijke doelen. Want die zijn misschien wel juist het tegenovergestelde, meer tijd nemen om te lezen, meer tijd maken voor onze familie en vrienden of muziek luisteren.
net een gokmachine
Die Smartphones zijn een echte verslaving geworden. In elke wachtruimte, trein of restaurant zie je mensen in de weer met hun telefoon en hoor je allerlei piepjes en deuntjes. Ook ik moet toegeven dat ik verslaafd ben. Het eerste wat ik doe als ik ’s morgens beneden kom, is mijn telefoon checken en dat gaat de hele dag zo door en in de avond na het hardlopen, pak ik eerst mijn telefoon. Ik ben niet de enige. In het programma leggen ze uit dat de technologie expres zo is ontworpen om iedereen verslaafd te maken. Dat vind ik schokkend en daarom vind ik de oproep tot ethische bezinning en regelgeving van ‘Time well spent’ erg sympathiek. Onze telefoon werkt volgens hetzelfde mechanisme als de gokmachine. Die verleid je omdat je af en toe beloond wordt, je trekt aan de handel en soms win je iets en soms niet. Juist als de onzekerheid maximaal is, krijgen mensen er een kick van en is het verslavend. Zo werkt het ook bij je telefoon. Soms is er een leuk berichtje van iemand, of een email met een bijzondere uitnodiging, soms is er niets of alleen zakelijke mail. Juist dat je dat niet van te voren weet, werkt verslavend.
altijd online
Zelfs toen ik op pelgrimstocht was en ik expres een andere telefoon met een voor anderen onbekend nummer mee had, was het eerste wat ik bij aankomst in een herberg deed de wifi-code vragen en invoeren. Misschien is er bericht van het thuisfront…?
Hoeveel uren per dag zit ik op websites en zit ik te appen? Hoe besteed ik mijn tijd en ben ik daar tevreden over? Is mijn tijd ‘well spent’, goed besteed? Inderdaad zijn dat goede vragen. Waarschijnlijk schrik ik als ik dat eens een week ga bijhouden. Van de weeromstuit ben ik vanmorgen maar weer begonnen met mediteren, via een website, dat dan weer wel. Want hoe ik mijn tijd besteed, is een keuze daar mag ik wel wat alerter op zijn.
Waar ik benieuwd naar ben, hoe ga jij om met de verleiding van je telefoon en het internet?
Tegenlicht ‘What makes you click’ VPRO 25 september 2016
naar de uitzending: What makes you click – VPRO
Het uitzetten van alle meldingsgeluidjes geeft al veel rust.
Ik kijk alleen als ik dat zelf wil.
Het verwijderen van het (zeer verslavende) spelletje Candy Crush leverde veel tijd op die ik op andere wijze kon invullen.
Het bleek zelfs beter voor mijn nachtrust!
Je hebt een punt, Rita. Zag net dit praatje van Cal Newport over ‘sociale media’: https://www.youtube.com/watch?v=3E7hkPZ-HTk
Hoi Johan, dank je wel, net het filmpje bekeken. Cal Newport roept iedereen op te stoppen met de Social Media en betoogt dat de constante afleiding schadelijk is voor ons brein en onze concentratie. Hij pleit voor ‘deep work’, een product dat zeldzaam en waardevol is. Dat spreekt me erg aan.
Zijn boek ‘Deep work’ (in het Nederlands vertaald in … ‘Diep werk’) vond ik zelf inspirerend, Rita.
Ik ben ook verslaafd en reageer op elk piepje en als er geen piepjes zijn kijk ik toch even, wil alle nieuws en nieuwtjes lezen zelfs in de nacht.
Met uitzondering van de vakantie dan kijk ik alleen in de avond even.
Dus ik kan er wel van af komen moet ik wel het hele jaar op vakantie gaan.
Het verbaast mij zeer dat op vakantie men vrij is van telefoon/apps/facebook twitter en alles. Ik ben daar dagelijks al vrij van. Mijn telefoon niet “aan mijn lijf”maar ergens op een tafel. Snap werkelijk niet dat velen zich druk maken om berichtjes over niets. Het nieuws zie ik op het journaal of in een krant. Het dagelijkse leven om mij heen vind ik vele malen boeiender; mijn werk, mijn ontmoetingen, de geuren en kleuren in mijn kas.
Net je blog weer gelezen…Krijg het er rood van. Kijk (veel) te veel op mijn mobiel. Doordat ik er vaak op kijk verwacht men ook snel een reactie van mij…Soms erg onrustig! Af en toe neem ik m niet mee ergens naar toe. Zodra ik thuis ben zoek ik als eerste mijn mobiel op! 🙁
Mijn idee: gewoon geen mobieltje nemen. Wel zo rustig. Je wordt dan wel vaak door anderen uitgelachen of meewarig aangekeken. Maar ik geniet zo van mijn rust en van de dingen die ik zelf gekozen heb. Ik heb zelf de regie en wordt niet geleefd door piepjes, klikjes of getril. Heerlijk! Ik kan het iedereen aanbevelen.
Laatst mailde ik met een collega die twee bureaus verderop bleek te zitten. Toen we dat in de gaten kregen en “gewoon” even met elkaar overlegden, bleek dat veel leuker, maar ook veel efficiënter te zijn. Ik las in een artikel dat we afgeleerd hebben met elkaar te bellen of even naar elkaar toe te lopen om te sparren over het werk.
Tja die app’s : Ik vind het heerlijk om even te horen hoe het met de kinderen is of een foto door te sturen. Dat zou ik toch niet graag willen missen. Maar de verslaving om steeds even te kijken is vooral erg als ik merk dat de telefoon trekt zodra ik even niets te doen heb. In plaats van even stil te zijn en niets te doen, zit ik op die telefoon.
Mijn telefoon is een oude afdanker van mijn man, een Nokia, en daar kan ik alleen maar mee bellen. De enige personen die mijn nummer hebben, is de zorginstelling(vanwege mijn oude moeder) en mijn man en kinderen. Ik heb hem altijd bij me, voor noodgevallen. In deze hectische wereld van steeds meer “contact met elkaar”, op social media, vergeten we, dat er ook nog gewoon contact kan worden gemaakt. Een praatje, een goedenmorgen wanneer je ergens binnenstapt. Oogcontact is er bijna niet meer. In het openbaar vervoer zit ik als enige met een boek, iedereen om mij heen is druk met scrollen, bellen, reageren enz. De piepjes en ringtones zijn niet van de lucht. En het ergste van dit alles is, dat ik ongewild de hele dag meeluister, of ik nu wil of niet.
Jammer, dat er zo weinig oog is voor elkaar en we het alleen maar druk hebben met het steeds laten zien van de laatste foto’s. Kijk ons het eens leuk hebben!!
Ik hoop dat we in de toekomst een beetje “back to basic”gaan.
Ik durf te wedden dat we er met z’n allen weer wat rustiger van worden.