Mijn vriendin Ineke en ik hebben in het voorjaar van 2016 de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella gelopen. We waren niet de enigen. Iedere dag in mei starten ongeveer 300 mensen. Over de 800 kilometer vanaf Saint Jean Pied de Port tot Santiago hebben we precies zes weken gelopen met een gemiddelde van 20 kilometer per dag. Onderweg heb ik in een herberg het boekje van Paulo Coelho De Pelgrimstocht naar Santiago gekocht en ben dat gaan lezen. Daarin beschrijft hij een aantal spirituele oefeningen.
loopmeditatie
Eén daarvan is een loopmeditatie van 20 minuten. Hij raadt aan om die zeven dagen achter elkaar te doen. De bedoeling is om te vertragen. Zo liepen wij elke ochtend 20 minuten half zo snel als normaal, op een gepaste afstand van elkaar en in stilte. In die tijd probeerden we gewaar te zijn van wat om ons heen te zien en te horen was en op de details te letten. Opeens zag ik dat de wind patronen maakt in het korenveld, dat de klaprozen in groepen bij elkaar staan en hoorde ik kikkers luidruchtig kwaken.
expres vertragen
Het was een bijzondere ervaring. Vooral wanneer we een wat langere etappe voor de boeg hadden, voelde het tegenstrijdig. Je wilt opschieten en gaat expres vertragen. Dan valt pas op hoe je je ook als pelgrim op laat jagen. Dat begint al `s morgens vroeg in de herberg als sommige mensen om vijf uur vertrekken. Anderen willen 30 of 40 kilometer per dag lopen en hebben geen tijd om om zich heen te kijken. De Camino, die bedoeld is als een pelgrims- en bezinningstocht, wordt zo een sportieve prestatieloop. Terwijl ik heel bewust en met aandacht mijn voeten neerzette, liepen allerlei mensen mij met ferme pas voorbij. Soms keken ze mij bevreemd en onderzoekend aan. In het voorbijgaan groetten zij mij met Buen Camino en om niet helemaal wereldvreemd over te komen, groette ik wel gewoon terug.
trage vragen
Vertragen was voor mij één van de redenen om de Camino te gaan lopen. Om ruimte te maken voor ‘trage vragen’ zoals ‘wat maakt dat ik de dingen zo doe als ik doe?’ De mensen die ik tegen gekomen ben onderweg heb ik daar ook naar gevraagd. ‘Wat drijft je, waar ben je naar op zoek, wat heeft het je tot nu toe gebracht?’ Dat leverde boeiende gesprekken op. Opvallend was dat we meerdere mensen verteld hebben over onze vertragingsoefening maar dat niemand zei: ‘leuk, dat ga ik ook doen!’
Gepubliceerd in de Jacobsstaf 112, december 2016
https://www.santiago.nl
Vandaag was ik weer aan het werk en voelde me gehaast. Terwijl ik me naar een overleg haastte moest ik opeens aan dit verhaal denken : jullie loopmeditatie. Prompt vertraagde ik mijn pas en voelde de gejaagdheid van me af glijden. Het resultaat was dat ik zonder stress iets te laat bij het overleg aan kwam. Ze waren nog niet begonnen en vanaf mijn stoel zag ik de een na de ander druk binnen komen. Later op de dag voelde ik de gehaastheid weer binnen sluipen, maar het lukte keer op keer te vertragen. Niet alleen mijn stappen, maar ook mijn gedachten 🙂