kwetsbaarheid en kracht

Jaren geleden kreeg ik na afloop van een therapietraject twee beeldjes van een tevreden cliënt. Het ene beeldje is een figuurtje dat in elkaar gedoken zit met zijn handen in zijn haar, het andere beeldje laat een figuur zien die zijn handen in een overwinningsgebaar omhoog houdt en zijn borst opent.

De cliënt herkende zichzelf  daarin en het proces dat hij had doorgemaakt. Hoe hij zich voelde voor de therapie, verdrietig, bezorgd en de opluchting en bevrijding die hij daarna ervoer. Voor een behandelaar is het altijd wat ongemakkelijk om een cadeau in ontvangst te nemen, want je doet gewoon je werk, maar de waardering is natuurlijk fijn en welkom. De beeldjes drukken  meer uit dan hij in een evaluatieformulier ooit zou kunnen beschrijven. Deze beeldjes hebben jaren op de kast in mijn werkkamer gestaan en nadat ik vorig jaar mijn praktijk heb beëindigd, staan ze nu thuis op mijn bureau.

in het licht

In deze Adventperiode doe ik mee met een schrijfreflectie, met de titel ‘het licht schijnt overal’. Het idee is dat je dagelijks naar aanleiding van een (bijbel)tekst of een kaart met een mooie foto opschrijft wat dat bij je oproept. Om stil te staan bij waar je licht op wilt laten vallen. De eerste opdracht was om een voorwerp of afbeelding te zoeken als symbool van je motivatie en verlangen om mee te doen aan dit programma. Mijn oog viel op de twee beeldjes. De cliënt zag ze als twee gemoedstoestanden voor en na de therapie. Ik zie er op dit moment voor mezelf twee stemmingen in die elkaar afwisselen. De ene energie is naar binnen gekeerd, de andere meer naar buiten. Aan de ene kant wil ik meer tijd nemen voor bezinning , rust en reflectie, aan de andere kant wil ik de wereld in, zichtbaar worden, praktische zaken oppakken, een nieuwe weg inslaan en mezelf laten zien.

de kracht van kwetsbaarheid

De beeldjes doen me ook denken aan de polariteit kwetsbaarheid en kracht, twee polen die elkaar als het goed is in evenwicht houden. Brené Brown, een Amerikaanse bestseller auteur en onderzoeker,  heeft een prachtig boek geschreven over de kracht van kwetsbaarheid. Zij stelt dat kwetsbaarheid tonen geen teken van zwakte is, maar juist de weg naar moed, betrokkenheid en betekenisvolle verbindingen. Nu ik weer aan het schrijven ben over mijn eigen leven en wat er op mijn pad komt, voel ik me kwetsbaar. Ik krijg veel lieve, warme en betrokken reacties van mensen uit mijn netwerk, veraf of dichtbij. Brené noemt dat ‘kleine vonkjes van verbondenheid’. Het stelt me ook voor vragen. Hoe bepaal ik wat ik deel met mijn lezers en wat ik voor mezelf houd? Ik wil heel graag die open en opgeruimde figuur zijn die moedig haar toekomst tegemoet gaat, maar soms lijk ik meer op dat figuurtje dat wel in de grond zou willen kruipen. Ik krijg ook in reacties op mijn blogs terug dat ik zo positief ben en daarmee inspirerend voor anderen. Op hun beurt geven de verhalen van anderen mij moed en vertrouwen in de veerkracht van mensen. Brené deelt in haar boeken veel persoonlijke verhalen, altijd met veel humor, maar ze geeft wel een belangrijk advies. Ze deelt haar ervaringen pas als ze ze heeft verwerkt en voor haar gevoel vanuit een stevige basis kan vertellen. Geen verhalen die ze als te intiem beschouwt en geen verse wonden. Dat lijkt me ook voor mij een gezond filter. Zelfonthulling kan dan ook dienen om anderen iets mee te geven en te laten weten dat ze niet de enige zijn met bepaalde ervaringen. Met die intentie wil ik mijn verhalen met mijn lezers delen.

Brené Brown, de kracht van kwetsbaarheid, 2013
Beeldjes gemaakt door Lenie van Well – Bergwerff